ذکر و دعاهای بعد از نماز صبح

حضرت امام رضا (عليه السلام) فرمودند كسى كه پس از نماز صبح اين دعا را بخواند، حاجتى را درخواست نمى‏ كند مگر آنكه برايش ميسّر گردد و خداوند او را كفايت فرمايد:

بِسْمِ اللَّهِ وَصَلَّى اللَّهُ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ، وَاُفَوِّضُ أَمْري إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ‏ بَصيرٌ بِالْعِبادِ × فَوَقيهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا»، لا إِلهَ إِلّا أَنْتَ سُبْحانَكَ ‏إِنّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمينَ × فَاسْتَجَبْنا لَهُ وَنَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَكَذلِكَ نُنْجِى ‏الْمُؤْمِنينَ». حَسْبُنَا اللَّهُ وَنِعْمَ الْوَكيلُ × فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَفَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ ‏سُوءٌ»، ما شآءَ اللَّهُ، لا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ إِلّا بِاللَّهِ، ما شآءَ اللَّهُ لا ما شآءَ النَّاسُ، ما شآءَ اللَّهُ وَإِنْ كَرِهَ النَّاسُ. حَسبِيَ الرَّبُّ مِنَ الْمَرْبُوبينَ، حَسْبِيَ الْخالِقُ مِنَ الْمَخْلُوقينَ، حَسْبِيَ ‏الرَّازِقُ مِنَ الْمَرْزُوقينَ، حَسْبِيَ اللَّهُ رَبُّ الْعالَمينَ، حَسْبي مَنْ هُوَ حَسْبي، [حَسْبي] مَنْ لَمْ يَزَلْ حَسْبي، حَسْبي مَنْ كانَ مُذْ كُنْتُ لَمْ يَزَلْ حَسْبي، حَسْبِيَ اللَّهُ لا إِلهَ إِلّا هُوَ، عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَهُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظيمِ.

بنام خدا، و درود و رحمت خداوند بر محمّد و آل او باد، و كار خويش را به خدا واگذار مى‏ كنم، كه خداوند نسبت به بندگان بينا است × پس خدا او را از بدى ‏هاى آنچه درباره ‏اش نيرنگ زدند نگهداشت»، خدايى جز تو نيست، تو پاك و منزّهى، همانا من از ستمكاران مى ‏باشم × پس نداى او را پاسخ گفتيم و او را از غمّ و غصّه رهانيديم و همان‏ گونه مؤمنان را نجات مى‏ بخشيم»، خدا ما را بس است و او خوب دفاع كننده و پشتيبانى است، پس به نعمت خداوند و فضل و احسان او كه هيچ بدى به او نرسد دگرگون گشتند»، آنچه خدا بخواهد (همان شود)، هيچ جنبش و نيرويى جز به سبب خداوند نيست، آنچه خدا خواهد (همان شود) نه آنچه مردم بخواهند، آنچه خدا بخواهد (همان شود) گرچه مردم را خوش ‏آيند نباشد. پرورش ‏دهنده مرا از پرورش‏ يافتگان كفايت مى ‏كند، آفريننده مرا از آفريده ‏شدگان كفايت مى ‏كند، روزى ‏دهنده مرا از روزى ‏خواران كفايت مى ‏كند، خداوندى كه پروردگار دعا . براى درخواست روزى جهانيان است مرا بس است، او كه كفايت ‏كننده است مرا، برايم كافى است، آنكه پيوسته مرا كفايت مى‏ كند برايم كافى است، آنكه از ابتدايى كه بوده‏ ام مرا كفايت كرده برايم كافى است، خدا مرا بس است، جز او خدايى و معبودى نيست، بر اوتوكّل نمودم، و او پروردگار عرش بزرگ است.

حضرت امام رضا (عليه السلام) فرمودند بعد از نماز صبح، صد مرتبه بگوئيد:

ادامه مطلب

جهت مشاهده منبع اصلی و ادامه این مطلب این مطلب کلیک کنید

در وضو چه اسراری نهفته است؟

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) در حدیثی می فرمایند : شستن صورت ها و دست ها و مسح سر و پاها در وضو، رازی دارد. شستن صورت در وضو، یعنی خدایا! هر گناهی که با این صورت انجام دادم، آن را شست وشو می کنم تا با صورت پاک به جانب تو بایستم و عبادت کنم و با پیشانی پاک سر بر خاک بگذارم.

شستن دست ها در وضو، یعنی خدایا! از گناه دست شستم و به واسطه گناهانی که با دستم مرتکب شده ام، دستم را تطهیر می کنم.

مسح سر در وضو، یعنی خدایا! از هر خیال باطل و هوس خام که در سر پرورانده ام، سرم را تطهیر می کنم و آن خیال های باطل را از سر به دور می اندازم.

ادامه مطلب

جهت مشاهده منبع اصلی و ادامه این مطلب این مطلب کلیک کنید

پرتویی از اسرار نماز

آداب نماز:

رعايت نكاتي كه به آداب نماز مربوط مي شود (همچون مسواك ، نظافت ، توجه به خدا و.) در كمال اين عبادت موثر است.

امام باقر عليه السلام فرموده است :

عَلَیْکَ بِالاقْبالِ علی صَلاتِکَ فَاِنَّما یُحْسَبُ لَکَ مِنْها ما اَقْبَلْتَ عَلَیْه.

در نماز، توجه به خدا داشته باش ، زيرا از نماز، آن مقدار قبول مي شود كه با توجه خوانده شود.

سپس حضرت مي فرمايد: هنگام نماز، با دست و سر و صورت خود بازي مكن ، زيرا همه اين كارها، سبب نقص نماز مي شود، در حالت كسالت و خواب و سنگيني مشغول نماز مشو، زيرا چنين نمازي ، از آن منافقان است .

در حديثي از پيامبر نقل شده :

رَكْعَتانِ مِنْ رَجُلٍ وَرِعٍ اَفْضَلُ مِنْ اَلْفِ رَكْعَةٍ مِنْ مُخَلِّطٍ.

دو ركعت نماز انسان با تقوا، برتر از هزار ركعت نماز فرد لاابالي است .

امام صادق عليه السلام مي فرمايد: هنگام نماز، از دنيا و آنچه در آنست ماءيوس شو و تمام توجهت را به خدا قرار ده، به ياد روزي باش كه در برابر دادگاه عدل الهي قرار مي گيري .

و نيز فرمود: گاهي پنجاه سال بر انسان مي گذرد ولي خداوند، حتي يك نماز او را نپذيرفته است .

و در حديث مي خوانيم : بعضي چنان در برابر خدا سبك سخن مي گويند و نماز مي خوانند كه اگر با همسايه شان چنين حرف بزنند، جواب آنها را نمي دهد.

از پيامبر خدا صلي الله عليه و آله نقل شده كه : صَلاةٌ بِسِوَاكٍ خَيْرٌ مِنْ سَبْعِينَ صَلاةٍ بِغَيْرِ سِوَاكٍ. دو ركعت نماز كسي كه مسواك كند، از هفتاد ركعت بدون مسواك بهتر است .

ادامه مطلب

جهت مشاهده منبع اصلی و ادامه این مطلب این مطلب کلیک کنید

سابقه تاریخی نماز

یکی از قدیمی‌ترین عباداتی که در تمامی ادیان گذشته وجود داشته، نماز است. در برخی از روایات به نماز تعدادی از انبیاء الهی از حضرت آدم علی نبینا و آله و علیه اسلام تا حضرت خاتم صلی الله و علیه و آله و سلم اشاره شده است که برخی از آنها به این شرح است:

1- نماز حضرت آدم (علیه السلام): از صُحُف حضرت ادریس نقل شده که در نخستین روز اقامت حضرت آدم (علیه السلام) و حوا در زمین، خداوند، نماز عصر و مغرب و عشاء را مجموعاً 50 رکعت به حضرت آدم واجب کرد.

2- نماز حضرت شیث (علیه السلام): وقتی حضرت آدم (علیه السلام) فوت کرد حضرت شیث (علیه السلام) او را غسل داد و بر وی نماز خواند.

3- نماز حضرت ادریس (علیه السلام): در روایت امام صادق (علیه السلام) به یکی از یاران خود سفارش می‌فرمایند: وقتی به مسجد کوفه شرفیاب شدی به مسجد سهله نیز برو در آنجا نماز بخوان و از خدا طلب حاجت کن زیرا مسجد سهله خانه‌ی حضرت ادریس است که در آن خیاطی می‌کرد و در آن نماز می‌خواند.

4- نماز حضرت نوح (علیه السلام): کشتی نوح دارای پنجره‌ها و سوراخهایی بود که از آن نور خورشید به داخل منعکس میشد و از این طریق وقت نماز را تعیین می‌کردند.[5]

5- نماز حضرت شعیب (علیه السلام): خداوند در سوره هود آیه88 می‌فرمایند گفتند ای شعیب آیا نمازت به تو دستور می‌دهد که ما آنچه را پدرانمان می‌پرستیدند ترک گوییم و آنچه را می‌خواهیم، در اموالمان انجام ندهیم؟ که همانا تو مرد بردبار و رشیدی هستی.»

این جمله گفتار مردم مدین در ردّ حجّت شعیب (علیه السلام) است. اهل مدین دعوت شعیب (علیه السلام) را مستند به نماز او کردند، چون در نماز دعوت به معارضه‌ی با آن قوم در بت پرستی و کم فروشی آنهاست و این همان سرّی است که آنها از آن اینگونه تعبیر کرده‌اند؛ اَصَلاَتُک تَامُرُکَ اَن نَترُک.» یعنی آیا نمازت، تو را امر کرده که ما بت پرستی را ترک کنیم.[6]

6- نماز حضرت الیاس (علیه السلام): روزی حضرت الیاس (علیه السلام) به گریه و زاری درآمد. خداوند به فرشته مرگ فرمود: از الیاس سؤالی کن که سبب گریه‌ات چیست؟ برای دنیا است و یا مرگ؟ حضرت الیاس (علیه السلام) جواب داد نه این است و نه آن است، بلکه گریه‌ی من بخاطر این است که دیگر زنده نخواهم بود تا به ذکر و مناجات خدا پردازم. خداوند به فرشته‌اش فرمود: از او دست بردار و روح او را قبض نکن چرا که او زندگی را برای بندگی و ذکر می‌خواهد.[7